Adolfo Sánchez Vázquez

Adolfo Sánchez Vázquez (September 17, 1915 – July 8, 2011) was a Spanish-born Mexican philosopher, writer and professor born in Algeciras, Andalucia.

Biography

After studying philosophy at the University of Madrid, Vázquez emigrated to Mexico in 1939 with thousands of other intellectuals, scientists and artists following the defeat of the Republic in the Spanish Civil War, in which he participated as editor of the central publication of the Juventudes Socialistas Unificadas (JSU) “Ahora”. Sánchez was appointed a full-time professor of philosophy at the National Autonomous University of Mexico in 1959, becoming a professor emeritus of the university in 1985.[3] Sánchez also held honorary doctoral degrees from the Universidad Autónoma de Puebla and the University of Cádiz (Spain). 

He embraced Marxism, although an open, renovating, critical and non-dogmatic version of it. His fresh interpretation of Marxism ran parallel to that of the Frankfurt School. In fact, The Philosophy of Praxis was published at around the same time as Herbert Marcuse was writing his One Dimensional Man]]. In regard to ethics, he opposed normativism.

"Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα"

Kυκλοφορεί: Οκτώβριος 2016

Η έκδοση αυτή παρουσιάζει για πρώτη φορά τα πλήρη πρακτικά των δύο δικών του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του, μεγάλο μέρος από τα σήματα Βαβούδη, τα υπομνήματα μετατροπής της θανατικής ποινής των Μπελογιάννη, Μπάτση και Καλούμενου σε ισόβια κάθειρξη, σχολιασμό για τον τρόπο διεξαγωγής καθώς και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι δίκες.

Το περιεχόμενο των ιστορικών ντοκουμέντων συμβάλει στο να αποκτήσει ο αναγνώστης τη δική του οπτική απέναντι στα συγκεκριμένα δραματικά γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί να παρακάμψει καθοριστικούς παράγοντες διαμόρφωσης των ιστορικών εξελίξεων όπως ο ρόλος των ΗΠΑ (η στάση των οποίων παρουσιάζεται μέσα από τη χρήση των αρχείων του Foreign Office) το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ, και ιδιαίτερα ο Ν. Ζαχαριάδης αμέσως μετά την ήττα στον εμφύλιο, η αμφιθυμική στάση των κομμάτων του Κέντρου και προσωπικά του Ν. Πλαστήρα, ο ρόλος του Θρόνου και του Στρατού.